Oud Zandtapijt

In de gelagkamer van Den Distel is het weer een drukte van belang. De mensen verdringen zich om toch te kunnen zien wat Adèle Callebaut op de stenen vloer rond de kachel weer gestrooid heeft. Met wit, later ook met gekleurd zand, kopieerde zij schilderijen van oude meesters. Weldra kreeg Adèle zo’n faam als zandkunstenares dat ze ook in het buitenland werd uitgenodigd.

De naam van het café veranderde in Zandtapijt. Na Adèle verwierven haar zus Victorine en haar nicht Maria eveneens faam met hun zandtapijten. Roger De Boeck ontwierp nieuwe tapijten en oogstte zowel in binnen- als buitenland groot succes met zijn portretten.

Zus Elise, zelf verdienstelijk zandkunstenaar, komt de verdienste toe zoveel mogelijk van de zandtapijtkunst van weleer bewaard te hebben in haar museum (Brusselbaan 56 – 58). Dit museum werd gesloten. Dochter Greet zet de familietraditie verder maar bewandelt toch een heel eigen weg.